Verhaal uit de praktijk, door deurwaarder Ignace
Sommige dagen als deurwaarder zijn routine. U gaat naar binnen, u overhandigt papieren of bespreekt een betalingsregeling en u rijdt weer verder. Maar er zijn ook dagen die u nooit vergeet. Deze casus hoort bij die laatste categorie. Ik stapte een woning binnen waar de tijd letterlijk overal om mij heen tikte, maar waar de debiteur beweerde dat er geen cent te vinden was.
De eerste indruk bij binnenkomst
Het begon allemaal met een ogenschijnlijk standaarddossier. Een ondernemer had al maandenlang zijn leveranciers niet betaald. Aanmaningen en telefoontjes leverden niets op en dus werd het mijn taak om verhaal te halen. Toen ik de woning binnenstapte, viel mijn mond bijna open van verbazing. Waar ik ook keek, overal hingen klokken.
Grote wandklokken, oude staande klokken, koekoeksklokken die bijna vrolijk leken te roepen dat de tijd voorbijvloog. De woonkamer leek meer op een museum dan op een huis. Het bijzondere was dat alle klokken nog werkten en allemaal nét niet synchroon liepen. U kunt zich de kakofonie van tikken en bellen voorstellen.
Terwijl ik mij probeerde te concentreren op de reden van mijn bezoek, kon ik niet anders dan denken: hier staat een fortuin aan antiek, maar mijnheer beweert dat hij geen geld heeft.
Een gesprek dat alle kanten opging
De debiteur ontving mij vriendelijk maar zichtbaar gespannen. Op mijn vragen over de openstaande facturen volgden lange verhalen. Hij sprak over pech, over tegenvallende zaken, over klanten die zelf niet hadden betaald. Klassieke excuses die ik vaker hoor.
Toen ik vroeg naar zijn verzameling klokken, veranderde zijn toon. Met glimmende ogen vertelde hij over veilingen, over reizen naar Duitsland en Zwitserland, over unieke vondsten waar hij trots op was. Maar zodra ik voorzichtig de vraag stelde of hij er misschien een paar kon verkopen om zijn schulden te betalen, sloeg de sfeer om.
“Dat is mijn levenswerk,” zei hij. “Dat kan ik niet zomaar wegdoen.”
En daar stond ik dan, tussen duizenden euro’s aan antiek, terwijl hij bleef volhouden dat hij geen mogelijkheden had om zijn schulden te voldoen.
De harde boodschap blijft hetzelfde
Als deurwaarder moet u streng maar rechtvaardig zijn. Natuurlijk begrijp ik dat een verzameling een emotionele waarde kan hebben. Maar schuldeisers wachten niet op verhalen, zij wachten op hun geld. Ik legde hem daarom rustig uit dat, als hij zelf geen oplossing bood, beslaglegging de volgende stap zou zijn.
Een huis vol klokken betekent niet automatisch liquide middelen, maar het betekent wel dat er waarde aanwezig is. En waar waarde aanwezig is, kan een schuldeiser worden betaald. Dat is soms een harde realiteit, maar wel de kern van mijn werk.
Het gesprek eindigde zonder oplossing. Hij wilde niet verkopen, hij wilde geen regeling treffen. Uiteindelijk was het noodzakelijk dat er beslag werd gelegd. Een paar weken later werden enkele klokken geveild. Het was niet genoeg om alles te voldoen, maar wel voldoende om een deel van de schulden af te lossen.
Wat ik hiervan leerde
Deze zaak liet mij opnieuw zien hoe verschillend de beleving van waarde kan zijn. Voor de eigenaar waren de klokken onschatbaar en emotioneel onvervangbaar. Voor de schuldeiser waren ze simpelweg een middel om betaling veilig te stellen. En voor mij als deurwaarder was het een situatie waarin ik het persoonlijke moest scheiden van het zakelijke.
Het blijft altijd bijzonder hoe mensen zich hechten aan spullen, terwijl rekeningen blijven liggen. Een kamer vol antiek, een garage met een dure auto of een vakantiehuis in het buitenland: allemaal bezittingen die geen bescherming bieden tegen de juridische realiteit. Uiteindelijk telt maar één ding: afspraken moeten worden nagekomen.
Heeft u ook te maken met klanten die hun bezittingen koesteren, maar hun rekeningen niet betalen? Neem contact op met Willems Gerechtsdeurwaarders & Incasso uit Utrecht. Wij zorgen ervoor dat uw vorderingen wél worden geïnd, of de debiteur nu een huis vol klokken heeft of niet.
